Charles Bukowski

Herkesin ağzı var ve herkes ağzını açıp önyargılarından yola çıkarak bir şeyler söylüyor, trajediyi kendi çıkarı doğrultusunda kullanıyor, gücü elinde bulunduranlar güçlerini korumak istiyor, altın çekmecelerini kaybetmelerine neden olabilecek her şeyin ne kadar yanlış olduğunu haykırıyorlar. Ben apolitik biriyim, ama bu gericilerin fırlattığı falsolu toplar karşısın­da kafam bozulup oyuna girersem şaşmayın.”

Son günlerde iyi uyuyamıyorum ama sözünü etmek istediğim bu değil tam olarak. Uykuya daldığımı sandığım anda olan bir şey. “Uykuya daldığımı sandığım,” diyorum çünkü aynen öyle. Son zamanlarda giderek daha sık, uyuduğumu hissediyorum ama düşümde odamı görüyorum, uyuduğumu düşlüyorum ve her şey yatağa girmeden önce bıraktığım gibi. Yerdeki gazete, komodinin üstündeki boş bira şişesi, çanağının içinde dönüp duran tek balığım, saçım kadar bana özel olan bazı şeyler. Ve birçok kez uykuda değilken, yatağa uzanmış, duvarlara bakıp uykuyu beklerken acaba gerçekten uyanık mıyım yoksa uyuyor ve odamın rüyasını mı görüyorum, diye düşünürüm.

“İnsan yaşamlarının paramparça edilişinin seslerini duyabiliyorum. Lanet damlama kadar tüketilmiş olduğumu anlayamıyor musun? Geriye bir şey kalmıyor, anlasana! … Bizzat insan ırki üzerine yazarken bile, onlardan uzak kaldığımda kendimi daha iyi hissediyorum; iki santim uzakta olmak bile iyidir, iki mil uzakta olmak harika, iki bin mil uzakta olmaksa mükemmel.. Uyumam, yıkanmam, beslenmem,ayakkabılarıma bağcık filan satın almam gerekiyor. Gerçek kavramın yok mu senin? Ben bir şey olmak istemiyordum zaten. Ve bunda fevkalade başarılıydım.” “Peki, diyordum kendime, bir iş buldun. Ömür boyu işte mi çalışacaksın? Bu yüzden banka soyuyordu insanlar. Yapmak zorunda kaldıkları işler küçük düşürücüydü. Neden Allahın cezası bir konser piyanisti ya da yargıç değildim? Çünkü eğitim gerekiyordu ve eğitim parayla Pekala, siz bana yararlı bir meslek söyleyin. Avukat? Doktor? Onlar da boktur. B.k olmadıkları sanılır ama b.kturlar. Sisteme kilitlenmişlerdir ve çıkamazlar. Ve hemen hemen herkes işini iyi yapmıyor. Önemsemiyorlar, güvenli bir kozanın içindeler. (C.B)

Evsiz barksız değildim, sokakta uyumam gerekmiyordu.. Kuşkusuz sokakta yaşayanların arasında da çok iyi insanlar vardı.. Ve onlar zavallı falan değillerdi, yalnızca sistemin dişlileri arasında yerlerini almamışlardı.. Ortada çok iyi kurulmuş bir tuzak vardı aslında.. Belirli bir yaşam standardını tutturmanın bedeli, sistemin önüne çizdiği sınırların arasında sıkışıp kalmaktan geçiyordu.. Sınırları redederek özgür yaşayan ama yine de başını sokacak bir ev bulabilenlerin sisteme karşı önemli bir zafer kazandıklarını rahatlıkla söyleyebilirim.. Kendimi şanslı sayabilirdim, ama kuşkusuz düşünmeden bir adım atmamamın rolü de vardı bunda.. Herşeye rağmen dünya boktan bir yerdi ve insanların çoğunun içinde bulunduğu durum bana hüzün veriyordu.. Dünyanın canı cehenneme diye geçirdim içimden.. Votkamı çıkarıp bir yudum içtim.. Genellikle yaşamın en güzel bölümleri hiçbir şey yapmadığınız anlardır.. Vaktinizi tümüyle ense yaparak geçirirsiniz.. Her şeyin anlamsız olduğunu farkettiğiniz zaman bunun ayrımına varmış olmanız yaşamınızı anlamsız olmaktan kurtarır aslında.. Ne demek istediğimi anlıyormusunuz? Benimkisi iyimser bir kötümserlik.. Charles Bukowski- Pulp/Sayfa: 128