(BU YAZI FİLMLE İLGİLİ BAZI SÜRPRİZLERİ ELE VERMEKTEDİR)
François Ozon\'un merakla beklenen son filmi Ricky hem izleyicileri hem de eleştirmenleri ikiye böldükten sonra nihayet Türkiye semalarında. Ozon\'da selefi olan diğer başarılı Avrupalı yönetmenler gibi yaşlandıkça daha naif daha ailevi değerlere odaklı filmler çekmeye başlamış görünüyor. Yıllar içinde dramdan komediye pek çok türü deneyen Ozon son filmiyle 2009 Berlin Film Festivali\'nde Altın Ayı için yarışmış ama eli boş evine dönmüştü. Bizdeki yolculuğuda İstanbul film festivalinde başlayan Ricky salonlarımızı yakında şenlendirecek.
Ozon\'a hiç yakışmayan bayağı bir filmden tutunda dram soslu entellektüel fantazi yakıştırmaları da yapılan filme Avrupadan ve ABD\'den gelen eleştiriler çeşitlilik arz ediyor. Film kaba hatlarıyla şöyle özetlenebilir. Katie küçük kızıyla yaşayan ve maddi sıkıntılarla boğuşan yalnız bir kadındır. Fabrikaya yeni gelen İpanyol asıllı işçi Paco\'dan etkilenir ve beraber olmaya başlarlar. Katie bu ilişkiden hamile kalır. Ve sevimli bebeğimiz Ricky doğar. Ama Ricky\'de bir sorun vardır. Sürekli ağlayan Ricky\'in sırtında morluklar da oluşmaya başlamıştır. Buraya kadar sıradan bir dram gibi ilerleyen filmimiz Ricky\'nin sırtında bir çift kanat oluşmaya başladığını anladığımız anda yön değiştirerek fantaziye, komediye hatta yer yer dini referanslar veren ilginç bir filme dönüşmektedir.
Beklenmedik bu vites değişikliği bazı seyircilerde filmin hafifleştiği izlenimini yaratsada dikkatli olanlar filmin başında sosyal hizmetler görevlisine ağlayarak bebeği Ricky\'den kurtulmaya çalışan Katie\'nin bu kilit sahnesiyle filmin geri kalanının değerlendirilmesi gerektiğinin altını çiziyor. Yani kanatlı bir melek gibi uçan, sevimli ve belki de kutsal Ricky aslında sadece Katie\'nin bir rüyası ya da Ozon\'un parçalanmış ailelere bakıp hüzünlü ve komik bir şekilde resmettiği garip bir masal. Hal böyle olunca Ricky\'nin tüm kanat çırpışları, Paco\'nun bebeğin uçtuğunu duyunca eve gelmesi ve yeniden aile olmaya başaran bu insanların hikayesi damakta acı-tatlı garip bir tad bırakıyor.
Tersten okuyunca ise film bu noktada gerçekleri yüzümüze tokat gibi indiriyor. Mesela Ricky\'nin sırtındaki sözümona kanat morlukları Paco\'nun muhtemelen bebeğe uyguladığı darp izleri. Filmin sonundaki sevgi dolu aile tablosu da belliki hiçbir zaman gerçekleşmemiş. Hatırlayalım Katie gözyaşları içinde Paconun kendisini terk ettiğini ve aylardır onu göremediğini tekrarlıyordu. Bu şizofrenik bir şekilde ters çevrilerek kendi kendi yeniden kurgulamış bir gerçeklik. Belki de hem Katie\'nin hem de duygusal seyircinin görmek istediği sevimli bir hikaye bu. Ama Fransa banliyölerinde gerçek hayat böyle sevimlilklere geçit vermiyor malesef. Katie sadece böyle de olabilirdi demek istiyor belki, ya da kimbilir belki de Ozon yitip giden insani değerlerimize ağlayarak hikayeyi yeni baştan kurguluyor.
Uzunca bir süredir hikayelerinde insanların bilinç ve gerçekliği algılamaları meselelerini masaya yatırmaktan çekinmeyen Ozon Kumun altında ve Havuz filminde de şizofreniye, gerçeği çarpık bir şekilde algılayan insanlara ve ego meselesine uzatmıştı fenerini. Bu sefer de benzer bir meseleyi sevimli ve uçan bir bebek üzerinden son derece hafif bir şekilde anlatıyor yönetmenimiz. Tek fark bu sefer hikayede ek olarak dini referanslarında devreye girmesi. Katie\'nin filmin sonunda göle girerek bir nevi vaftiz olduğu an gökten Ricky\'nin uçarak gelmesi buna bariz bir örnek. Hatta kısmen babasız bir şekilde büyüyen Ricky\'de İsa, anne Katie\'de Meryem olarak algılanabilir.
İstinasız tüm oyuncuların tabiri caizse oyunculuklarıyla döktürtüğü filmde belki de en dikkat çeken evin talihsiz ve ilgiye muhtaç küçük kızı Lisa. Sezonun iyi filmlerinden biri olan Ricky sevimli ama buruk bir masal. İyi bir şeyler izlemek istiyorum diyenlere şiddetle önerilir.
