“Osmanlı Cumhuriyeti”ni izledikten sonra insan kendi kendine “Gani Müjde, “Kahpe Bizans”tan sonra 9 yıl beklemiş de, yapa yapa bu filmi mi yapmış, sinemasal olarak kendini hiç mi geliştirmemiş?” diye sormadan edemiyor maalesef.
Gani Müjde, “Atatürk çocukken ölseydi, şimdi nasıl bir ülkede yaşıyor olurduk?” sorusundan yola çıkarak güzel bir çıkış noktası yakalamış ancak yanlış anlaşılma ve tepki çekme korkusuyla, filmini ne tam bir komedi yapabilmiş, ne distopik bir atmosfer yaratarak bir dram, ne de bir devrim mücadelesi… Hepsinden az biraz koyayım demiş ama sonuç birşeye benzememiş.
Padişah 7. Osman rolünün Ata Demirer\'e verilmesi bir komedi filmi olduğu izlenimi veriyor ancak filmin komedi unsurları, Türkiye\'nin Avrupa Birliği ile şimdiki durumuna nazire yapan bölümler dışında birkaç basit espriden ibaret.
Müjde, Ata Demirer\'in komedi potansiyelini değerlendirememiş, “ben en iyisi biraz dram katayım” demiş ve Padişah’ı genç bir üniversite öğrencisine aşık ederek filmin en klişe ve sığ kısımlarını oluşturmuş. Bu sahnelerde Ata Demirer o kadar inandırıcılıktan uzak ki, belli ki kendisi de inanmıyor oynadığı role.
Başarılı oyuncu Vildan Atasever ise televizyon dizilerinde bile çok daha iyi oynuyor. Filmin klişeliği Bodrum\'a doğru yola çıkmadan önce Asude\'nin (Vildan Atasever), 7. Osman\'a \'İki değil üç kişiyiz\' diyerek hamile olduğunu müjdelediği sahnede doruklara ulaşıyor ve “bu kadar da olmaz” dedirtiyor.
En doğu vilayet olan Ankara kasabasının gelişmişlikten nasibini almamış Tunalı Hilmi Caddesi’ndeki Kuğulu Park Kıraathanesi\'nde geçen devrimci sahneler de bir amaca hizmet etmiyor. “Tamam, şimdi birşeyler yapacaklar” diye umutlanıyorsunuz ama Gani Müjde ne yazık ki bu sahneleri bir sonuca ulaştırmıyor, hevesiniz kursağınızda kalıyor.
Müjde, Atatürk\'ü yüceltmeye çalışmış, yerine başkalarını koyuyor gibi gözükmekten korkmuş ama bağımsızlık hayali ile yaşayan halkı, beceriksiz, alay edilen insanlar olarak betimlemesi bence hoş olmamış. Bağımsızlığına düşkünlüğüyle tanınan milletimizin, neredeyse bir asır boyunca bir mücadele vermeden Amerikan mandasında yaşayan pişkin, umursamaz bir millet olarak resmedildiğini farketmemesi ilginç.
Gani Müjde\'nin iyi niyetli olduğunu düşünüyorum ama sonuç olarak Müjde, yakaladığı güzel çıkış noktasından iyi bir film çıkarmayı başaramamış.
Çiğdem Demiroğlu
