İngiliz filmlerinin “Futbol asla futbol değildir” mottosu ile yola çıkarak kulüp taraftarlarının oluşturduğu “firm”leri irdeleme çabası her zaman vardır. Modern futbolun mucidi olan ülkenin tribünlerinin sosyo-ekonomik durumlara göre hareket eden yapısı ve düşman kulüp düşünceleri filmler ile sinema severlere daha kolay yansıtılıyor. King Kenny’nin biyografi kitabı veya sinema olarak kategorilendirirsek Kusturica’nın Maradona belgeseli bile bu tür ingiliz filmlerinin içindeki gerçekliği yansıtamıyor. Zira tek bir kişi yerine tüm tribünü ele alarak hazırlanan filmler bunlar. Ve bir futbol filminin aksine bu tür filmlerde futbol saha içinde oynanan bir oyundan ibaret değil bu filmlerde. The Football Factory de işte bu gerçekliği, düşmanlığı, faşistliği, yozlaşmışlığı gözler önüne seriyor.
Belirli bir yaşa gelmiş bireylerin hayat sorgulaması sırasında içlerinde biriken öfkeyi sadece futbol ve holiganizm ile atmasını anlatan film, Danny Dyer’li kadrosu ile şampiyonluğa oynayan bir 2004 yapımı. Nick Love’ın yönettiği film, ingiliz taraftarların gerçek yüzünü göstermesi ile kesinlikle izlenmeyi hakediyor. Elbette bu filmdeki gibi holiganlar her yerde, her an karşımıza çıkabilirler ancak film Chelsea taraftarlarının Millwall düşmanlığı üzerinden gidiyor. Dayak yemekten artık hiçbir şey hissetmeyen firm lideri, onun yanında yer alan çapulcu ordusu ve uyuşturucu batağındaki gençler kendi aidiyetlerini sadece Chelsea’ye sunmuşlar ve onun için dayak yemenin yapılacak en onurlu şey olduğunu düşünüyorlar. Tabii mümkünse dayak atmanın da.
Bir yandan hayat sorgulaması, bir yandan yumruk kargaşası, bir yandan uyuşturucu batağı bir yandan aile ilişkileri ile The Football Factory çok fazla şeye el atarak izlenirliğini büyük ölçüde azaltıyor. Ancak yine de Danny Dyer’in canlandırdığı Tommy Johnson’ın savaş gazisi dedesi ile birlikte Avustralya’ya kaçmasını isteyemiyorsunuz. Veya onun can dostu Rodney’nin hayallerindeki kızın ailesiyle tanışmaya gittiği güne denk gelen maça gitmesini istiyorsunuz. Her sevgiden daha yüksek her sevgiden daha anlamsız bir oyun sadece futbol. Kupa kazanıp şampiyon olunduğunda sokaklara çıkıp sabahlara kadar şarkı söylemek, maç kaybettiğinde sabaha kadar gözüne uyku girmemek, birisi takımına bir laf söylediğinde hemen tepki göstermeye çalışmak. Futbolun sadece futbol olduğunu düşünenlerin asla anlayamayacağı, The Football Factory’deki insanların bunu yanlış anladıkları bir şey bu.
Ek bilgi: The Real Football Factories International programını da sunan oyuncu Danny Dyer bu program ile dünyanın birçok kısmını geziyor. Duraklarından birisi de Türkiye idi. Fenerbahçe-Galatasaray derbisini tribünde izleyen Danny Dyer ülkemiz futboluna da aşina bir isim aynı zamanda.
