Elde Var Hayat

Çıktığı dönem keyifle izlerdim ama bir yerden sonra bırakmıştım. 90'lar Türk dizisi tadındaydı. Eski Türk dizilerine sardığım bu dönemde tekrar başladım. Bazen ses olsun diye açtım, bazen dikkatle izledim. 72 bölüm bir çırpıda bitti. Yakın tarihte geçmiş olsa da; 90'lar havası olan sempatik bir dizi. İlk sezonu mahalle kültürüyle geçtiği için daha nostaljik bir tat veriyor. İkinci sezon kötü değil ama ilk sezona göre bozuyor. Bunda süresinin uzamasının da katkısı var.

İlk sezon öğretmenin hayatına, mahallenin kültürüne odaklı bir hikaye var. Lise karakterleri daha çok yan karakter gibi. Klişe lise dizileri sahneleri hem var, hem yok. Öğrenciler ne çok tembel, ne çok çalışkan. Kenan Hoca - Metin Hoca ikilisi diziyi taşıyor. Sanırım Ahmet Kural'ın ilk önemli işlerinden. Rıfat-Aynur ikilisi yer yer itici olsa da Rıfat'ın sempatik olduğu bölümler var. Hande Subaşı güzel eyvallah ama oyunculuk oldukça başarısız. Hem Metin Hoca'ya, hem Kenan Hoca'ya bir tık uzun boylu kaçıyor. Nitekim romantik gibi başlayan ilişkisi anlamsız şekilde sonlanıyor. Her konuda olgun bir karakter olan Kenan Hoca, Zeynep'le ilişkisinden oldukça saçmalıyor. Halil-Gonca Güler çifti başarılı. İlk sezon Kenan Hoca'nın yaşadıkları, Yusuf'un teyzesi ve eniştesiyle aile ortamını hissetmesiyle geçiyor. 1 saatlik bölümler bir buçuk saate çıkarıldığında; yerli/yersiz espri ve hayal kurma sahneleri diziye giriyor. Dizi burada bozmaya başlıyor.

İkinci sezon yepyeni bir dizi havasında başlıyor. İyi öğretmenler, iyi öğrenciler, kötü öğretmenler ve kötü öğrencilerle soft bir Arka Sıradakiler tadında giriş yapılıyor. Sonra toparlıyor. Her öğrenciye mini hikaye yazılıyor. Beş öğrenci baş rolü alıyor ve dizi onların macerlarına dönüyor. Caner karakteri de Kenan hocası gibi ayran gönüllü. İlk sezondan sevdiğim Kıvanç karakteri ikinci sezonda yok. Çağlar, Ömer, Seyfi sempatik karakterler. Yetkin ise ikinci sezon bambaşka bir kişiliğe bürünüyor. İlk sezon sakar bir karakterken; ikinci sezon grubun cin fikirlisi oluyor. Dizide buna benzer çok kopukluk var. İlk sezon Matematik olimpiyatı kazanan grup; ikinci sezon tembel ve haylaz öğrenci muamelesi görüyor. Senaryo biraz zorlama olmuş. Rojda Demirer benim çok sevdiğim bir oyuncudur. Diziye giriyor ve Hande Subaşı'ndan daha çok yakışıyor. Fakat hikaye yine Metin Hoca'nın birinden hoşlanması, Kenan Hoca'nın kazanmasına dönüyor. Üstelik ikinci sezonda ikisi çok iyi arkadaş. Garibim Yusuf evden taşınınca ne teyzesini, ne eniştesini hatırlıyor. Zaten ikinci sezon da Kenan Hoca'nın aile hayatı odağı daha az olduğu için Yusuf kardeşimizin pek sahnesi yok. Kötü öğretmenler çok kötü bu arada. Herkesin kötü öğretmeni olmuştur ama bunlar insan olarak da abartı derecede kötü başlıyor. Sonra biraz düzeliyorlar, sonra daha ortalama kötü karakterlerden devam ediyorlar. Burada çok git-gel var. İlk sezon beceriksiz bir olan Aynur'da da Yetkin gibi iyileştirmeye gidilmiş.

Dizinin bir şanssızlığı da çok fazla oyuncu değişikliği oluyor. Biri gidiyor, biri geliyor. Biri üç beş bölüm gözükmüyor, sonra tamemen ortadan kayboluyor. Burcu Kıratlı diziye giriyor, sonra anlamsız bir şekilde ortadan kayboluyor. Daha da anlamsız bir şekilde geri dönüp, sonra tekrar diziden çıkıyor. Son üç beş bölüm Rojda Demirer de gidiyor. Bu yine seyirciyi tatmin etmeyen bir şekilde gerçekleşiyor. Dizi kötü sayılabilecek bir finalle bitiyor. Üçüncü sezona yol yapmışlar ama devamı gelmemiş. Hakkını yemeyeyim, ben severek izledim. Hiç ummadığım ve güldüğüm sahneleri de oldu. Dizinin yıldızı bence Ahmet Kural. Öte yandan çok değil, 12-13 sene önce teknolojinin ve ekonominin olduğu yeri görmek çok tuhaf hissettirdi. Okullardaki kısıtlı bilgisayar laboratuvarları, akıllı telefonların herkesin elinde olmadığı, kültür ve ahlak kavramının biraz daha farklı olduğu yakın dönemi izlemek keyifliydi.

Diziyle ilgili kötü bir notla bitireyim. İlk sezonda Ayşegül karakterini oynayan oyuncu ve diziye sonradan Metin Hoca'nın kardeşi olarak dahil olan oyuncu çok genç yaşta hayatlarını kaybetmiş.