Yılan Ve Gökkuşağı

Wes Craven imzalı bu 1988 yapımı film, korku ustasından farklı bilindik olmayan bir eser. Odağında ki kara büyü,bununla birlikte alt metinlerde yer alan siyasi ,bir ülkenin kültür ve geleneğine dönük bakış, farklı bir filmin şekillenmesine kapı aralamış bir nitelikte. Filmin içeriğinde yer eden semboller,bunların yayılımı belki de kolay çözülemeyecek ifadeler olarak karşımıza çıkmakta,yılan ve gökkuşağının büründürüldüğü mana çok mistik anlamlar yüklü.Son derece belirsiz bir yapıyı işaret etmekte. Gerçi ölümden, tekrar dirilme esnasında ki doğuş bir bakıma gökkuşağının doğuşuyla ilintilendirilmiş. Wes Cravenin genel çizgisi dışına çıktığı ve genel anlamda alışık olunan korku ve gerilim yapısından soyutlayarak, mistik ve vodoo eksenli geliştirerek zombileşmeye çevirdiği bir niteliğe bürünüyor. Tabi baştan söylemekte yarar var. Burada ki zombiler, et peşinde koşmuyor. Gerçi bunlar tam anlamıyla zombide değiller. Ölümün bir müddet soğukluğunu yaşayıp sonra dirilen ama ruhları esir edilen, ruhsuz bedenler olarak karşımıza gelmekteler. Dediğim gibi; farklı kalıba oturtulan film, genel itibariyle mistik ve egzotik bir bağlamda cereyan etmekte,içeriğindeki korku ve gerilim düşlere sirayet ederek gerçeklik ile hayal arasında gidip gelmekte. Ayrıca arka planda haiti deki devrim havasını,yaşanılanları, işkencelerin çığlık, suretlerini de içinde barındırarak açılımsal olarak yelpazeyi genişletmekte. Başroldeki Bill Pullmanın oyunculuğu bizi gayet tatmin etmekte. Bazı sahnelerde ki kurgunun gerilimi arttırdığı bir gerçek ama kanın oluk olup aktığı ve katilin kovalayıp kurbanların kaçtığı türden bir film yok karşımızda. Filmin seyredilmeden önce beklentinin çok yukarılarda tutulması belki hayal kırıklığı yaratabilir ama latin amerikadaki batıl inanışlara, bunun yanında mistik konulara ve düşlerdeki karşılaşılan sınırsızlığa şahit olmak istiyorsanız, kesinlikle sıkıcı olamayacak bir yapıda.