Yeraltı

Yugoslavya'nın çileli dönemlerini, belli bölümlerle sunmuş Emir Kusturica. Karakterlerin yapısı aslında olabildiğince dengesiz, baş döndürücü anormallikte tiplerden oluşuyor. Mevcut durumdaki Yugoslavya'yı anlatırken tarih içerisindeki siyasi durumları, kişilerin kaotik dengelimleriyle bir araya getirdiğinde etkili bir görüntü ortaya çıkıyor. Süresi uzun olsa da, hikayenin çarpıcı noktalara evrilmesi etkileyici anlatımı üst noktaya taşıyan diğer etken.

---Spoiler--- Kendi tabirleriyle faşist domuzlara nefretleri o kadar büyük ki, absürd durumlar içerisine oturttukları felaketlerde bile bir hedef mevcut. Balkan halkının da peşi sıra kardeş ortamındaki faydacılığıyla ne denli karanlık olabileceği gözler önünde. Natalija'nın burada verdiği görüntü, dönem içerisindeki muhtaç ve umarsız kadınların verdiği ortak görüntüden ibaret. Kullanılan, arzularına ulaşamayan ve biçare. Danslarıyla, kardeşlerin arasında sürüklenmesiyle gözler önünde.

Soğuk Savaş döneminde çatışma yoktur. Ancak mahzende tam bir kaos hakim. Köşeye oturtulmuş bir tank var, savaş orada bitmiş değil. Düğün sırasında maymunun tank içine oturtulması insan evriminin göstergesi. Son derece bilinçli şekilde hareket eden maymun burada büyük bir buhrana yol açıyor. Savaşın ve belki de toprağa basmamış, kaderleriyle oynanan insanların buradaki hikayelerini görüyoruz. Ay'ın, Güneş olduğunu varsayan bir genç mevcut. Denizde gördüğü balığı da karısı sanarken aslında seyirciye de yeniden doğmuş hissini verebiliyor. Hele ki Yugoslavya'nın artık olmadığı öğrenildiği anda verilen tepkiler, tarihin ne denli çarpıcı olduğunun göstergesi. ---Spoiler---

İnsan tiplemeleri Fellini'nin Amarcord filmine benzer. Çarpıcı alegoriler üzerine gidiyor yapım. Tarihi açıdan pek sağlıklı olmasa da, kaotik durumların zaman zaman şarkılarla yumuşatıldığı harika bir dokusu var. 9/10