Vizyonerler

Öncelikle film gerek sorgulamaları gerek detayları ve gerekse sorulara cevap bulmaya çalışırken,  farkında olmadan sizi de bir cevap bulmaya sevk eden sorularıyla beni kendine bağlamayı başardı..Zack Galifianakis'in ne kadar başarılı bir oyuncu olduğunu bir kez daha anladım..dramatik ve psikolojik bir filmde de nasıl oynandığını gösterdi.Hayattaki mutluluğun anlamı ve mutluluğu yaşamaya çalışan insanların ütobik ve fantastik dünyasında aslında günümüz insanının da monoton ve materyalist dünyasının benzerliklerini fark ediyorsunuz..hayatının monotonluğundan ve robotlaşmasından yorulan george'un çaresizliği ve ruh hali sizi de sarıyor..ben filmi en çok bu sorgulamalar ve karmaşasından dolayı sevdim..ve çok beğendim..ama filmi zack bizi güldürsün diye açarsanız sizi memnun edeceğini düşünmüyorum..zaten filmde tek güldüğüm sahne, şirketin amblemi ve selam kısmıydı..

Filmin tamamı aslında bir eleştiri üzerine kurulu...Hayatın eleştirisi bu...Hayatın monotonlugunu,sıkıcılıgını,Tekrarlanan işleri tek rar tek rar ve takrar yapmanın sıkıcılıgını filmin akıcılıgına da yansıttıkları için film sıkıcı gibi gözüküyor ama asıl anlatılmak istenen de bu işte...Hayatın kendisi sıkıcı...Her konuda söylicek bir sözü olan her konuda bak benim de diyeceklerim var diyen her sahnede de bas bas demesi gerekeni söyleyen bunu sölerken insanı güldürmeyi amaclayan ve düşünürken vay be gerçekten de böyle dediğiniz bir film...Nedendir bilmiyorum ben sıkılmadım aksine çok güldğüm sahneleri bile var...Hayatın tamamını kara mizaha alan ,eleştirirken de hem olanı gösteren hem de ince ince mesajlar yollayan bir örgüsü var ...Güzel kurgulanmış...Yavaş işlemeesi ve fazla konuşma olmaması dezavantajı gibi görünse de filmin ben izlenebilir buldum....Duragan filmlerden hoşlanmayanların bulaşmaması gerektiğinin ALTINI ÇİZEREKTEN boş yere kötü bir film diyerek yorum yapmamalarını rica ediyorum...Zack Galifianakis tek başına bütün filmi alıp götürmüş diye de eklemek istiyorum...6-7/10 arasında gidip gelen bir film ...