Firaaq

"-Müslümanlar acımasızca öldürülüyor. bunun için hiç mi üzülmüyor musunuz?
-İnsan insanı öldürdüğü için üzülüyorum."
Gerek Hindistan'da gerek dünyanın başka ülkelerinde hala sürmekte olan İslam düşmanlığının izlerini hiçbir abartıya kaçmadan; insanların yaşantısına ve ruh dünyasına etkisini yansıtarak gözler önüne seren bir yapım. Yönetmen ve aynı zamandan filmin senaristlerinden biri olan Nandita Das öyle incelikli ele almış ki meseleyi şu kesimin tepkisinin nasıl olacağı belirtilmemiş diyebileceğimiz bir yön yok adeta. Bence her bir olay gerektiği biçimde bir sona da ulaştı. Sonuna kadar akmayan yaşım ise çocuğun gözlerindeki korkuya ağladı. Çok daha fazla kişiye ulaşması gereken bu filmi izlemenizi tavsiye ederim.

film sanat yönünden cok insanlara gerçeği sadece gerçeği anlatmaya çalışmış... o yüzden sadece film olsun bi sonu olsun diyenler filmi izlemesin... ama içinde bulunduğumuz dünyanın sorunlarına duyarlı insanlar izlesin!!! özellikle müslümanların koruyucuları olmadığı, Osmanlıdan sonra dünyada söz sahibi bir müslüman ülkesi kalmadığı, sığınacak yerleri olmadığı için İnsan kılıklı mahluklar tarafından uğradığı zülum anlatılmıs... dini,dili,ırkı ne olursa olsun bazılarının nasıl hayvanlasabildiği anlatılmıs... Hikayeler film içinde anlatılıyor fakat hikayelerdeki olayların hiçbiri gösterilmiyo, iyiki de gösterilmemiş çünkü anlatılırken bile dayanamıyor insan, söyleyecek söz bulamıyor, kelimeler boğazında düğümleniyor... Ne olduğu konusunda hala aklı yetmeyen 7-8 yaşlarındaki Muhsin'in titrek sesiyle ve o masum yüz ifadesiyle anlattığı hikayeden sadece bir kesit bile insanın kanını donduruyor:"bir sürülerdi, annemle abimi ateşe verdiler! amcamı, halamı ve küçük kızkardeşimi de öldürdüler! Halamı elbiselerini çıkartıp öldürdüler! ama erkekleri soyundurmuyorlardı! ben çöp tenekesinde saklanıyordum..."!!! Öte taraftan aşağılıkların da bu insanlara tecavüz edip katlederken ne düşündükleri ne hissettikleri de gösteriliyor... dayanması zor gerçekler insanların yüzüne vuruluyor...maalesef bazı insanlar rahat yataklarında uyurken bazılarının yaşadıkları bu yüzyılda böyle şeyler kaldı mı gerçek mi bunlar dedirtecek cinsten!!! 2002 yılında Hindistan'ın Gujarat eyaletinde yaşanan müslüman kıyımı sonrası burada yaşayan müslümanların ruh halinin anlatıldığı bu film insanları bazı konularda kendilerini sorgulamaya zorlaması açısından çok önemli!!! Zira bu kıyımın bir benzeri de şuan "ARAKAN" da yaşanmakta ve yine dünya katledilenler Müslüman olduğu için bu olaylara ses çıkarmamakta!!! dünyayı gectim neredeyse tamamı müslüman olan bizim ülkemizde bile ne işimiz var Arakan'da ne işimiz var Somali'de diyen vurdumduymaz sözüm ona akil , çağdaş, aydın gözüyle bakılan insan benzeri kişiler var... İnsanlardaki bu kin, bu nefret, bu ayrımcılık neden? sonucta hepimiz hz. Adem ve Havva'dan gelmedik mi hepimizi yaradan bir değil mi, ne kadar farklı düşünüp ne kadar farklı şeylere inanırsak inanalım hepimiz etten kemikten yapılmış birbirinin kopyası varlıklar değil miyiz? Nasıl bir topluluktan sırf bazı konularda bizim gibi değil diye nefret edebilir, nasıl onlara karşı yapılan zulümlere karşı bu kadar umursamaz olabiliriz ya da nasıl, neden onlara zulüm ederiz? BU FİLMİ KESİNLİKLE İZLEMENİZİ ÖNERİRİM AMA BAŞTAN SÖYLEYİM BEKLEDİĞİNİZ GİBİ BİR FİLM DEĞİL ÇÜNKÜ GERÇEKLERİ ANLATIYOR VE MAALESEF BAZI GERÇEKLER ACI...

...Beş farklı aile, beş farklı dramatik yaşam kesitleri...
 
Hindistan sinemasının ünlü oyuncusu Nandita Das’ın ilk yönetmenlik denemesi olan film ile dinsel hoşgörüsüzlük ve mezhepler arası çatışma gibi hassas konuları cesaretle ele alarak onun korkunç sonuçlarını gösterirken insanların değişik seçenekler arasında seçim yapabileceğini ortaya koyan “umut mesajı” ilettiği muhteşem bir yapıt ortaya çıkarmıştır..
 
Bağımsız filmlerindeki başarılı oyunculuğu ile hafızamıza kazınan Das, yönetmenliğini yaptığı bu filminde Hindistan tarihi boyunca yaşanan Hindu-Müslüman şiddetinin 2002'de Gujarat eyaletinde yaşanan kıyımının bir ay sonrasında farklı yaşam kesitlerinden eş zamanlı parçaları, üstün görsel anlatımı ve hüzünlü öyküsüyle sunarak, Hindistan sineması için sanatsal bir başarı elde etmiştir..
 
Filmde, kendine has bir üslubuyla özgün bir yaklaşım sergileyen yönetmen, bulunduğu coğrafyaya dair önemli aktarımlarda bulunarak, gerçek ve dramatik bir hikâyeyi Rajat Dholakia, Piyush Kanojia’nın müziğiyle yoğurmuş ve hoşgörüsüzlüğe meydan okuyan başarılı bir eser ortaya koymuştur..
 
İnsan hakları konusunda kamuoyunda duyarlılık ve bilinç uyandıran bir yapıt ortaya çıkardığı için İstanbul Film Festivalinden Sinema İnsan Hakları Jüri Özel Ödülünü almıştır.. Kesinlikle izlenmesi gereken bir İnsanlık filmi.. 9/10..!!