Clock

Yaş 40'a doğru gelmiş. Yıllardır evli olmasına rağmen çocuk sahibi olmayı hiç istemiyor. Hala istemiyor. Tabiki çevresinden baskı var bu konuda.
Baskıya dayanamayan ne yapar? Amaan tamam, hadi yapalım der. Ama demiyor işte. Bunlar modern ya illa bi icat çıkaracak. O da şu: çocuk sahibi olmayı gerçekten isteme. Yani gönlüm yok ama hadi yapak, altı üstü bebek değil mi demek yerine bebek istiyorum, çılgınlar gibi, deliler gibi bebek istiyorum diyebilmek için antin kuntin bi işe bulaşıyor. Sonuç: psikolojik gerilim.
Yani hayatın doğal akışını bencillik yüzünden bozma çabası. Sonrasında ise bu durumu tersine çevirmek için alınan bilinmez, değişik kararlar. Geri dönüşü olmayan sonuçlar mı, yoksa çıkmadık candan ümit kesilmez mi?
Gayet ilgi çekici işlenmiş. Korku türü arasında benim için en ürkütücü olanı psikolojik korku. İnsanın kendini sonu olmayan bir korku dünyasının içinde bulması gerçekten iki tane hapa bakıyor. Aman deyim, psikolojik haplardan uzak durun. Benim kuzen sevilen, sevgi dolu biriydi. Bazı sıkıntılar yüzünden psikoloğa gitti. Psikolog buna hap verdi, güya tedavi edecek. Bu haplara başlayınca bizim sevgi dolu kız gitti yerine hayalet gibi bişey geldi. Sonra da intihar etti.
Neyse haplardan uzak, filmi bitirelim diyelim ama diyemiyorum çünkü berbat bir final var. Sonlara doğru gerilim biraz daha artıyor ama sırf değişik bir final olsun diye sönük bir final yapıyor.