Chevalier

Klasik müzik. Bir çok kişinin, özellikle benim yaşımda olanların tek kanallı dönemde pazar günleri tek olan ekranı boşuna işgal eden ve çoğunlukla başladığında televizyon kapatılarak dünyaya dönülen "Pazar Konseri" ile nefretini kazanan müzik. Benim müzikle tanışmam önce yabancı müzik ile başladı. Yani Michael Jackson ve Madonna ve döenmin harika müzikleri. 80 ve 90'lar. Sonra halk müziği. Üniversitedeki müzik öğretmenim, kulağı çınlasın Feray Şenkibar beni klasik müzikle tanıştırdı. Bugün her çeşit müzik dinlesem de zaman zaman klasik müziği dinleyip kulağımın pasını temizliyorum. Film klasik müzik odaklı başladı. İlk sekans olan Mozart ile atışan siyahi virtüözün yaptıkları müthişti. Bunu anlamak için bir enstrüman çalmak lazım. Ben bağlamadan yola çıkarak yazıyorum. Sol elin serçe parmağı en zor ehlileştirilen parmaktır. İyi enstrüman, özellikle yaylı ve telli enstrümanlar çalmak istiyorsanız mutlaka bunu, üstelik sol elinizle (sağlak iseniz) yapmanız lazım ve bu çook zordur. Oysa sekansta her iki sanatçı da müthişti. Lakin Mozart'a vites attıran o an.. Filmin gerisini o sekans nedeniyle izledim, desem yalan olmaz. Gelelim filme. Dönem filmelerini, özellikle devrim öncesi ve sonrası Fransa'ya merak edenler için harika görseller vardı. Çevre, dekorasyon, kostümler...Bir numara. Konuya gelirsek. Bestakarlığı, keman virtüözlüğü kadar kılıç kullanmada da üstün beceriye sahip olan Joseph'e kraliçe Marie Antounette (böyle mi yazılıyordu?) "Şövalya" ünvanını verir. Fransa toplumunda siyahi olmanın bedelini ödeyecek olan Joseph Bologne'nin yükselişini izliyoruz. Sonra Joseph Paris Opera'sının başına geçmek istiyor. Zira o seviyede birisi. Fakat bir siyahi Fransız yerine bir Alman'a bu veriliyor. Bu arada Fransız Devrimi için ilk kıvılcımlar da çakılmak üzeredir. Kısaca böyle özetlesek de belki bir aşk hikayesinden de bahsetmek mi gerekiyor acaba? Bilemedim. Ne de olsa kadının sonunda da dediği gibi o evli bşr kadın. Müzikleri ve orta üstü oyunculuğu ile güzel bir film olmuş. Dönem filmi ve biyografi türünü sevenkere. Bu arada Joseph Bologne'nin devrim sonrasında da Napolyon zamanındada da siyahi olmanın bedelini yaşamaya devam ettiğini de ekleyelim. Fransa milli takımı dünya şampiyonu olduğunda (hatırlauyanlar Zidane'li ; Hanri'li, Viera'lı, Turham'lı kadro) Fransa'da "Bu bizim milli takımımız değil. Takımda sadece 2-3 beyaz Fransız var." denmişti. Değil ki 1789 yılında c-ve sonrasında...