Mahzen

Giriş ve final oldukça klişe. Gelişim bölümünde de "kimse asla böyle yapmaz" dedirten yerler oldukça fazla. Ancak benim açımdan bu filmde mahzende bulunan "şey" ( ! ) yetenekleri açısından nadir görülen bir figür. Ben yönetmenin yerinde olsaydım o noktaya daha çok odaklanırdım. Açıkça yazayım, isteyen okusun: Mahzendeki ölümsüz kadın ( cadı ) ölüleri birkaç dakikalığına dünyaya tekrar getirebiliyor. Böyle bir yeteneği var. Ancak bence orjinal olan nokta, ölü, bu cadının bedenine girdiğinde, cadının bedeni, gelen ölünün bedenine dönüşüyor. Sadece ses veya sanal bir yüz değil, tüm bedenin gelen ölünün bedenine dönüşümünden bahsediyorum. Bunu da filmde bir kez gösterir gibi yapıyor. Oysa film boyunca birçok ölü çağrılıyor ama bu dönüşüm sekansı es geçiliyor. O yüzden ben yönetmenin yerinde olsaydım, cadının bedeninin gelen ölü kadın veya erkeğin beden şekline dönüşümünü her defasında, son derece ayrıntılı olarak vermeyi tercih ederdim. Ve bu fikir vesilesiyle filme kıl payı da olsa geçer not veriyorum. Devamı gelebilecek gibi bitiyor. Yoklukta izlenir.