Bursa Bülbülü

Bursa Bülbülü, izlerken bir yandan kahkahalara boğulduğunuz, bir yandan da boğazınıza düğüm düğüm hüzün oturan bir yapıt! Ata Demirer, Cengiz karakteriyle hem “adam ne tatlı hayaller kuruyor” dedirtiyor hem de “bu kadar mı dert üstüne dert gelir be kardeşim?” diye iç çektiriyor. Düşünsenize, bir gazino şarkıcısı olarak sahnede parlamak istiyorsunuz ama hayat size sürekli sustalı çekiyor.

Film, 1980’ler Bursa’sını öyle bir resmetmiş ki gazinolarda rakı eşliğinde fasıl dinleme isteğinizin önüne geçmek mümkün değil. Türk Sanat Müziği’nin o mest eden havasıyla, bir anda kendinizi “Ben de mi gazinoda çalışsam?” diye düşünürken buluyorsunuz. Tabii, Cengiz’in dostlukları ve aşkı uğruna yaptığı fedakarlıklar da göz yaşartıyor ama o kadar naif işlenmiş ki izlerken "ah ulan!" deyip gülümsemeden edemiyorsunuz.

Sonuç olarak Bursa Bülbülü, size bir taraftan kahkaha attırıp diğer taraftan kalbinize sıcacık dokunan bir film. Hem gülerken hem hüzünlenirken “bu hayat, hayalleri kovalarken güzel” dedirten tam bir nostalji ziyafeti. Cengiz’in inadına hayal kuran hali de izleyenin içine umut serpiyor, tıpkı filmin kendisi gibi!

80'lerin şarkıcılı türk filmleri tarzında oldukça keyifli bir ata demirer filmi.
ata kendi tarzını da oluşturdu zaten, bu yüzden ne ile karşılaşacağımızı az çok tahmin ediyoruz. filmin akışı, seçilen şarkılar, dönemi bazı kusurlar haricinde iyi yansıtması ve özellikle kadrosu şahaneydi.
bülent ersoy ve küçük emrah fazla karikatürize idi. ersoy o yıllarda daha kadınsıydı ve öyle konuşmazdı. emrah'ın ise zekası sayesinde nerelere geldiği malûm.
eleştirmek yersiz. koca türk sinemasında yıl boyunca topu topu 4-5 kişi film çeksin diye bekliyoruz, onlardan biri de ata demirer.
ata'ya teşekkürler; sıkıcı bir gündü ve günümüzü şenlendirdi.