Koro

Uzun zamandır izleme listemde olan bir filmdi. Aklıma Whiplash filmi geldi izlerken, o filmi izleyenler için "Koro" onun biraz cici versiyonu diyebilirim, yani Whiplash filmi kadar olmasa da güzel bir film. Ama hayatın içindeki kıskançlık, rekabet, hırs, ayakta kalmak, sırlar vs. her şeyi bulabilirsiniz filmde. Buna belki müziğin iyileştirici gücü diyebiliriz. Annesiyle birlikte yaşayan müziğe yetenekli ve problemli bir çocuğun öyküsünün anlatıldığı filmin, senaryosu ve oyunculuklarıyla tatmin ediciydi. Stet'in okulda yaşadığı olaylar (zorbalıklar, uyum sorunları) ve babasıyla olan zayıf ilişkisi dramatik ve göz yaşartacak kadar etkileyiciydi. Filmin ağır bir işleyişi var, çocukların koroda söyledikleri kilise ilahilerinden de hoşlanmayabilirsiniz baştan uyarayım.

Filmi, çocuğu olanlara ve bir dram filmi izlemek isteyen herkese tavsiye ederim. Dünyaya getirdikleri çocuğa sevgi ve şefkatle yaklaşmak, hayatını etkileyecek en önemli yıllarda yanında bulunarak destek olmak ebevenlerin sorumluluğudur. Bunlardan kaçarak kendi hayatlarını yaşamayı tercih eden anne ve babalar, dünyaya sorunlu bireyler armağan etmiş olurlar. Film bu mesajı bir kez daha hatırlatmış oluyor bizlere. Ülkemizin sinemasında da bu tarz eğitici filmler yer bulmalı diye düşünüyorum.