Liv & Ingmar

Düşler nadiren gerçeğe dönüşür…/

Yalnızdım fakat bu yalnızlık bana aitti.
Bu kocamın yarattığı bir şey değildi.
Yalnızlığınızı kimse yaratmaz.
Midenizdeki bu karanlığı kimse yaratmaz...çünkü hepimizde vardır.
Bu, nasıl başa çıktığınızla ilgilidir.
Bu.. neyin fark edeceğidir./

Ayrılık..ve bunun acısı..çok büyük...
Bu çok yalnız...
..derin ve..
yaralayıcı..bir acı…/


Ve içimde hissettiğim şeyler sonsuza kadar değişmişti./

Benim için gerçeklik bütünün her bir parçasının sahnelenmesidir./

Longing...
Bu arada sürekli olarak fiziksel ve duygusal bir acı duyuyorum. Anlarsın. Seni çok seviyorum...benim küçük sevgili arkadaşım.
Ve bana dedin ki :
"Birbirimize acıyla bağlıyız".
Evet...Merhamet dolu bir bağ bu.
Sana aşırı derecede düşkünüm./

-Neden aniden buraya döndüğünü bana söyleyebilir misin?
-Beni çağırdığını düşündüm.
-Ben hiç kimseyi çağırmamıştım.
-Senin sebep olduğun bir duygu bendeki.
-Ne kadar garip. Anlayamıyorum.
-Anlayamamanı anlıyorum./

Seni, kendi kusurlu ve bencil tarzımla seviyorum.
Ve bazen senin de beni kendi huysuz ve usandırıcı tarzınla sevdiğini düşünüyorum./

Bizim sadece dünyevi ve kusurlu bir şekilde birbirimizi sevdiğimizi düşünüyorum.