Mülteci

Sinemaya insanlar öncelikle hoş bir vakit geçirmek için gider. Bu zamanı para ödeyerek satın alır. Yani bu bir yemek yeme gibi, ayakkabı alır gibi kültür ihtiyacını karşılar. Birinci etapta 'Sinemaya gidip toplumsal bilince sahip olacağım veya memleketi kurtaracağım' diye gitmez. Gidiş nedeni son derece masumanedir. Bizler ise. sinemaya gelen insana önce onu zamanın boşa gitmediği konusunda mutlu etmekle yükümlüyüz. Anlatacağımız şey sert bir siyasi konu, bir güldürü veya bir melodram olabilir. Bunlardan hangisi olursa olsun seyirciye onu doyurma noktasında ciddiye alınmış görselliği, sesi, duygusu, rengi en yüksek kalitede sunma durumundayız. Seyirci kendisini cezbetmeyen bir konuda bile 'yahu hiç olmazsa bir şeyi farklı gördüm, kalitesi iyiydi' diye çıktığında ana bir alt duygu vermiş olursunuz. Ama seyirci bir kültür erozyonuna uğratılmış ve sadece içi boş bir mısır patlağı alışkanlığına itilmiş ve bundan başka hiçbir talebinin olmadığı bir boyuta çekilmişse; o tehlikeli seyirciyi yaratmış olursunuz. İşte günümüzdeki sorun budur. Seyirci televizyon, gazete ve diğer tüm araçlarla yozlaştırılmış ve sadece mısır patlağı filmlerini istemek durumuna getirilmiştir. Hatta bazı tanınmışlar çıkıp işte sanat budur diyecek kadar pervasızlaşmıştır.