Mr. Holland's Opus

Bir müzisyenin hayallerle, umutla, azimle, mücadeleyle, başarı ile dolu öyküsü. Bay Holland belki bir beste yapamadı ancak onun besteleri, ezgileri, notaları; öğrencileriydi. Her birine sanatı aşıladığı, müziği ve azmi öğrettiği öğrencileriydi. Bir yandan okuldaki öğrencileri öte yandan daha sonradan işitme engellisi olduğunu öğrendiği kendi çocuğu ve onunla mücadele eden eşi başarılı bir şekilde öyküye dahil edilmiş. Filmin her bir bölümü dolu dolu, öğretici ve hayatın gerçeklerini haykıran sahnelerle dolu. Başından sonuna kadar gayet iyi bir kurgu ki kurguda özellikle dönemsel atlayışlarda misal Vietnam savaşından John Lennon'ın ölümüne kadar olan bölümler politik eleştiri sayılabilecek bir iki sahne ve dönemin olaylarını anlatarak geçiştiriliyor. Bu da o dönemin koşullarını ve insanların duygularını anlamamızı sağlıyor. Misal John Lennon'ın ölümünün olduğu gün Mr. Holland ve oğlunun tartışması mükemmeldi. Filmde dikkate değer sahnelerden biri de siyahilerin yavaş yavaş haklarını elde etmeye başladığı 70'li yıllarda, siyahi bir öğrenciyi canlandıran aktör Terrence Howard (ki filmde gerçekten çok genç, sinemaya adım attığı ilk filmlerinden biri)'ın rolü harikaydı. Mr. Holland ile ayakları ile birlikte tempo tutturduğu sahneler başta olmak üzere çabaları sonucu davul çalmayı öğrendiği sahne çok başarılıydı. Anlatılmak istenenleri gayet iyi anlatan bir yönetmen ve harika bir senaryo var. Uzun süresine rağmen hiç sıkmadan izlettiriyor. Doğru düzgün aksiyon yok, durum sahneleri fazla, canlılık yok, klasik bir kasaba hayatı ama kasabayı bile canlandırabilecek bir güç: Mr. Holland, sanatı ve öğrencilerinin oluşturduğu okul orkestrası. Bay Holland'ı canlandıran Richard Dreyfuss'un bu rolüyle oscara aday olup da ödülü kucaklayamaması çok üzücü. Müthiş bir performans. Finale doğru kendini aşıyor ki o duygu yüklü sahnelerde ağlamamak elde değil. Filmin müzikleri zaten çok başarılı. Dönem filmi olarak da ele alındığından kostümlere, sanat yönetimine ve yahut dekorlara falan dikkat edilse daha derinden ele alınsaydı şüphesiz imdb notu daha yüksek olabilirdi. Ama film senaryoya odaklı bir şekilde ele alınmış burada tabii yönetmenin etkisi var. Daha usta bir yönetmen elinde hiç şüphesiz başyapıt olabilirdi. Hoş bu şekilde bile gayet iyi bir film diyorum ben. İyi seyirler.

21 NİSAN 1996 Bir besteci beste yapabilmek için Kennedy Yüksek Okulu`nda Müzik Öğretmeni olmayı kabul eder.Öğretmen olarak geçen dört yıl sonunda öğretmenlik mesleğinin  en büyük senfoniyi bestelemek olduğunu anlar.Öğretmenlik mesleğini aralıksız 30 yıl sürdürür.Sonunda yetiştirdiği öğrencileri (bir diğer anlamda notaları) ile gurur duyacağı senfoniyi bestelemiş olur.Filmi beğendim.Benzerleri (Sevgili Öğretmenim,Ölü Ozanlar Derneği) gibi mesaj veren bir film.Aynı zamanda insanı dinlendiren hoş bir film.Filmin baş rol oyuncusu olan Richard Dreyfuss bu filmdeki rolüyle en iyi erkek oyuncu dalında oscar ödülüne aday olmuş ama kazanamamıştır.O sene ödülü kazanan oyuncu Leaving Las Vegas-Elveda Las Vegas filmindeki rolüyle Nicholas Cage`dir.Ben duygusal  bir 2 saat geçireceğiniz bu filmi izleyecek olanlara iyi seyirler diliyorum...