Tatlı Budala

Sanki tipik bir yeşilçam komedisi, sanki bir kemal sunal yada zeki metin filmi. zaten sellers'a ait bir çok sahneyi kemal sunal filmlerinden ve yemek masası/garson sahnesini de adını hatırlayamadığım bir zeki metin filmden anımsıyoruz. işin özü komedimiz bile bizim komedimiz değilmiş, hep uyarlama hep araklama...

Filme gelecek olursam; şahane tabi ki. karakterin sakarlığı, dekorun ve sahnelemin de ona göre itinayla hazırlanmış olup izleyiciye cümbüşü yaşatması kahkahaları eksik etmiyor.

bir iki bilgi vereyim:
film 56 sayfalık bir taslaktan doğaçlama olarak oluşturuldu. her sahne sırayla çekildi ve bir önceki sahnenin üzerine inşa edildi. bu deneye yardımcı olmak için filmin yapımcıları panavision kameraya bir video-kamera tüpü taktırdı ve ampex stüdyo video kaset makinesine bağlayarak oyuncuların ve ekibin yeni çektiklerini gözden geçirmelerini sağladı. daily variety'de yer alan güncel bir makaleye göre bu, bu konuda video kamera kullanan ilk yapımlardan biriydi. bu sayede filmin banyo edilmesi ve ertesi gün "acele çekimlerin" gösterilmesi için gereken zaman ve masraf ortadan kalkmış oldu. bu yeni teknolojinin maliyeti günlük 1.100 dolardı ama yönetmen edwards, sistemin sonraki günlerde maliyetli sıfırlamalar ve yeniden çekimlerden kaçınarak prodüksiyona bu miktarın kat kat fazlasını kazandırdığını söyledi.

yardımcı yapımcı ken wales çekimler sırasında, dublör dick crockett'ın şaka olsun diye kendisini köpük dolu yüzme havuzuna itmesi sonucu neredeyse boğuluyordu. kimse iki adama da köpüğün aslında itfaiyeciler tarafından kullanılmak üzere tasarlandığını ve yangınları söndürmeye yardımcı olmak için oksijeni emdiğini söylememişti, bu da wales'in suyun üzerindeyken bile nefes alamadığı anlamına geliyordu. birkaç sahne görevlisi tarafından kurtarılmak zorunda kaldı.

hrundi'nin istemeden kaleyi havaya uçurması birkaç yıl önce, ıl buono, il brutto, il cattivo (1966) filminin artık ikonik hale gelmiş bir sahnesinin çekimleri sırasında gerçek hayatta yaşanan benzer bir olaydan esinlenmiştir. bir yanlış anlaşılma nedeniyle, kameralar çekim yapmazken büyük bir köprü havaya uçurulmuş ve yönetmen sergio leone'yi öfkelendirmişti; köprü yeniden inşa edilmek zorunda kalmıştı.

malikanenin içi, culver city'deki mgm stüdyolarında değil, batı hollywood, ca'daki 1041 n. formosa avenue'de bulunan "the lot" stüdyosunda inşa edilmiş devasa bir iç mekan setiydi.

pembe panter filmi olmayan tek blake edwards-peter sellers işbirliği.

peter sellers'ın üst kattaki banyoyu mahvettiği sahnede alt kattaki grubun çaldığı 'meglio stasera' ("ıt had better be tonight") duyulabilir; bu parça orijinal olarak the pink panther (1963) için yazılmış ve hem vokal hem de enstrümantal müzik olarak kullanılmıştır. her iki filmin de müzikleri henry mancini tarafından yapılmış, blake edwards tarafından yönetilmiş ve başrollerinde peter sellers oynamıştır.

Günümüzde bu filmi izleyenleri bulmak bir yana dursun peter sellersi tanıyanları bulmak bile çok zor. İzleyip de yorum yapma zahmetine girenlere baktığımda genellikle beğenmişler. Zamanının önemli yapımlarından olduğu aşikar ama günümüzde izlenilebilirliğini kaybettiğini düşünüyorum. Bazı güldüğüm sahneler de vardı ama günümüzde artık bayat kabul edilen ucuz güldürü sahnelerinin ardı arkası kesilmeyince yarıda bıraktım filmi. Eski filmleri izlemeyi çok severim aslında ama komedi ve bilim kurgu temalı filmler içlerinden en hızlı eskiyeni oluyor. Çünkü mizah da teknoloji de sürekli bir evrim içerisinde. Haliyle böyle filmlerin geleceğe kalması da hayli zorlaşıyor.