The Witches

Nicolas Roeg'un 10. filmi Cadılar, ilginç bir şekilde 30 senelik ömrünün getirdiği bir eskimişlik verse bile ilginç bir şekilde yine de yönetmenin izini taşıyor.

Cadılar, çocuk kitapları da yazmış olan Roald Dahl'in bir kitabının uyarlaması, ve finali sebebiyle de yazarla yapımcı arasında sıkıntıya da sebep olmuş. Dahl'in kitaplarını okumadım, ancak okuduklarım çocuk kitapları olsalar bile yazarın acımasız bir tarzı olduğunu söylüyordu.

Filmin on dakikalık açılış kısmı, ilginç bir şekilde normalde bir çocuk filmi olmasını bekleyeceğimiz- özellikle de afişe bakarsak- filmin aslında sadece öyle göründüğünü düşündürüyor bize; çünkü bu bölümde babaanne torununa cadılarla ilgili bir masal anlatıyor, daha doğrusu cadıların nasıl insanlar olduğunu anlatıyor, buna serçe parmağını nasıl kaybettiğini anlatmak da dahil.

Böylece bu 10 dakikalık bölümle beraber hem anlatmak ve duymakla, hem de görünmekle alakalı bir film izleyeceğimize dair ilk ipucunu almış oluyoruz: anne babaların, büyüklerin, yetişkinlerin göründükleri gibi olmadığı, gerçek amaçlarının çocukları incitmek, yok etmek, öldürmek olan yetişkinler arasında hayatta kalmak için kendileri gibi görünmemek, başka birisi ya da başka bir şeye dönüşmek zorunda kalan çocuklar, yönetmenin insanın kendisini gerçek anlamda ait olmadığı bir ortamda, mekanda bulduğunda nasıl davranacağı veya neye dönüşeceğine dair temel meselelerinden birisini daha izleyeceğimizi de düşündürüyor.

Film, evet eskimiş bir his veriyor; kimi eleştiri ve kritiklerde övülen kamera hareketleri her ne kadar cadıları ürkütücü şekilde verse de gerçek anlamda yönetmenin kurgu ve imge kullanışını yansıtmıyor, ve ama buna rağmen yine de ortaya çıkan sonuç hem eskimiş, hem çocuklara göre ürkütücü ve hem de ilgi çekici olmayı, ve evet bu Roeg'un tarzı dedirtmeyi başarabiliyor.

Filmin sonunun filmin masal olan tek kısmı olduğunu söyleyebilirim, çünkü eğer film boyunca izlediklerimizin çocukların istismar ve sömürüsü için ebeveyn ya da yetişkinler tarafından kullanılmasını anlatmak amacıyla kullanılan bir metafor veya simge olduğunu düşünecek olursak filmin sadece son sahnesinin, yani 2. finalin yönetmenin ve yönetmene destek olduğuna göre kitabın yazarının yalan söylediği an olarak düşünebiliriz; oysa ilk final yani Luke'un babaannesinin yanındaki küçük kafeste ben küçük bir fare olmaktan memnunum dediğim sahne, film boyunca sürdürülen biraz huzursuz edici, rahatsızlık verici atmosfere uygun bir finaldi. Yönetmenin kitabın finali yerine bu Hollywood tarzı finali çekmesi bir yumuşatma çabası, bir yalan, ve bir hile; eleştirdiği şeyin bir benzerini yaparak sinemadan seyircilerin sonsuza dek hepsi mutlu şekilde yaşadı diye düşünerek çıkmasını sağlamaya yönelik bir kandırmaca elbette. Oysa film, görünenlerin göründüğü gibi olmadığı, gerçeğin görünenlerin ardında yattığına dair, bir çocuk hikayesi üzerinden yetişkinlere yönelik bir dürtme, uyandırma çabası gibiydi de bir yandan... finale dek.

Cadılar, Nicolas Roeg'un en iyi filmi kesinlikle değil, ama en kötü filmi olamayacak kadar da iyi bir film.

koskoca sıtede neden btek benım favorı fılmımm?
aa.. lütfen. kesın ızlemşsınzdr ama hatrlamıosunzduurr!
o kadar güzelkııı.. 8 yaşndayken dıgıtürkte bı kanalda denk geldım öylesıne. otrdum ızledım ve benı gerçekten çok fazla etkıledı. tabı o zaman küçüktüm, herşeye ınanıodum ama bu onlardan farklıydı, zorla ınandırmasına gerek yoktu zaten, cadı varsa eğer, sadece bunlar grçek cadı olablrdı. başka türlüsü, uzun burunlu, sıyah uzun şapkalı, sıyah pelerınlı cadı dıye bşy yoktu. tek gerçek cadı onlardıı.
ve geçenlerde d&r'da kardeşıme kıtap alırken.. en sevdığm yayın olan can yayınlarında kıtabını bulduuumm!! çk garıp, bı anda oldu herşey, 'cadılar' gördm, arkasını okudum ve dırek hatrladım. sonra garıp duygular.. aşırı bı rahatlama, mutlulukk. aldm tabı ve o gce bıtırdım. charlıenın çıkolata fabrıkası, charlıenın büyük cam asansörü gıbı kçükken en sevdığm kıtapları yazan mükemmel yazar 'roald dahl' yazmş hemdeee!!
fılmı ızledıınızı blıorum, lütfen hatrlayın.
GERÇEK CADILAR sıradan gıysıler gıyerler ve tıpkı sıradan kadınlara benzerler. Sıradan evlerde otururlar ve SIRADAN IŞLERDE çalışırlar. Onları yakalamak ışte bu yzden zordur. GERÇEK BI CADI çocukları günahı kadar sevmz, çocuklardan nfret eder, çocuk görünce kan beynıne sçrar.(kıtabın arka kapağından..)