Makinist

Konu inanılmaz iyi, senaryo dört dörtlük, oyunculuklar yerli yerinde, ve kurgu da muazzamın ötesindeydi. Filmin kasfetli, gerilim ve yoğun psikoloji daraltan atmosferi beni filme inanılmaz çekti. Özellikle karakterin 1 yıl boyunca uyumadığını aklınıza getirdiğinizde, onunla üst düzey empati yapabiliyorsunuz. İş hayatı ve ilişki hayatında ne kadar da zorluk çektiğini ekranda izlerken, sanki onları birer birer siz yaşıyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz. Zaten türünün de hakkını gayet güzel vermiş. Psikolojik gerilim olduğu için, izleyiciyi bu şekilde manipüle eden belli başlı teknikler kullanmışlardır diye düşünüyorum. Sonunu en çok merak ettiğim filmlerdendi bu arada. Konu güzel, oyunculuklar güzel, empati yapılabiliyor dedik, ancak bir de bunun devamlılığı var. Film zaten çarpıcı bir hikaye anlatıyor, ki bu belli oluyor zaten. Bunun için birkaç bişi söylemek farz olur diye düşünüyorum. Karakterin gizemi neredeyse sonlara doğru çözülüyor. Ve sonunda da çok kısa, doyurmayan sekanslarla bu karakterin neden bu şeyleri yaşadığını anlıyoruz. Anlatmasına anlattı ama, bana doyurucu gelmedi. Zaten film boyunca bu adamın gizemini merak ediyorduk, o gizemi keşfedince de detaylandırılıp doyurucu bir şekilde izlemek istiyor seyirci. En azından bu gizemin çözülüşünün ardında ki yaşanan olayları detaylandırıp, karakterin yaşadığı olaylardan biraz eksiltilebilirdi diye düşünüyorum. Hem o bahsettiğim gizem olayı için zaman kazanırlardı, hem de sonu doyurucu olurdu, hayatları boyunca da bu filmi efsane olarak anardı insanlar. Ancak anlatıldığı sahne de muazzam bir müzikle desteklenmiş, her ne kadar doyurucu olmasa da suratımıza boom diye çarpıp duygularımızı alt üst etmeyi başarmıştır. Başka söyleyecek bir şey bulamadığım için, bu yorum da burada biter. Bu film benim için, en iyi izlediğim psikolojik gerilim filmlerinden biri olarak kalmaya devam edecektir.

10/10