Bana Şans Dile

17 yıl öncesinde çekilmiş bir film... Yani Yeşilçam'ı vs. göz önünde bulunduracak olursak, eski bir film de diyemeyiz. Çağan Irmak'ın ilk sinema filmiymiş ve bence tam anlamıyla berbat. Amatörlükten geçilmiyor. Yönetmenlik namına hiçbir şey yok. Senaryo ve replikler saçma sapan. Ana karakterin psikolojik altyapısı yeterince dolu değil. Annesiyle olan çatışması neydi? Bunu vermedi film. Ama film boyunca, annesiyle bir derdi olan bir çocuk imajı çizildi. Sıradan bir günde canı sıkıldığı için silahlanan bir karakter, inandırıcı değil. Diğer karakterlerin her birinin sırrını onun biliyor olması da inandırıcı değil. Haydi birine denk geldi, birini takip etti. Hepsini mi aynı yolla öğrendi? Silahı elinden çekip almak için, çokça an vardı.Ama altı boş kaldı.Ben hiç beğenmedim. Tam bir komediydi çekimler. Şimdiki filmlerine bakınca yönetmenin, aradaki fark gerçekten inanılmaz. Ama bu filmden sonra, bu alanda şans verilmesi de ilginçmiş. Final sahnesi biraz sürpriz oldu benim için. Ve kullanılan ''hayat pamuk ipliğine bağlı,benimki ayakkabı bağcığına bağlıymış.'' cümlesi, o karakter için iyi bir cümle seçimi olmuş. O kadar! İsmail Hacıoğlu'nu Melisa Sözen'i o küçük halleriyle görmek enteresandı. 10 üzerinden 3 verebilirim anca.