Zor Hayatlar

ne harika bir dram filmiydi. başladığı andan sonuna kadar büyük heyecan ve üzüntüyle izledim. bir an olsun sıkılmak imkansız. bu filmin bilinmemesi de gariptir. herkesin izlemesi gereken bir film kesinlikle. başrol oyuncusu jesse bradford oynamasaydı bu kadar sevmezdim muhtemelen filmi. o kadar güzel oynamış ki rolünü hayran kalmamak imkansız, bayıldım resmen o hallerine. o zamanlar daha on dört yaşlarında olmasına rağmen harika bir oyunculuk sergilemiş. en önemli filmleri arasındadır kendisinin de herhalde, bir kaç filmini izlemiştim hırçın sevgilimdeki performansını hatırlamasam da bundan iyi olacağını düşünmüyorum. filmde ünlü simalar da vardı baya adrien brody' e o serseri rolü cuk oturmuş, katherine heigl' e de alışık olduğumuz o havalı duruşu. çocuğun yaşadıkları ve duygular öyle güzel aktarılmış ki çok samimiydi. benim başıma gelse böyle bir olay aynı şeyleri yapamazdım herhalde. anne, baba ve kardeşinin birer birer yanından gitmek zorunda kalması, sonunda tek başına yaşam mücadelesi vermesi, çok zorlu bir hayattı gerçekten başından geçmeyen şey kalmadı. çocuğun zekası ve yaptıkları çok etkileyiciydi, çok büyük dersler verdi film. kurgunun, konunun işlenmesinin de çok önemi var o doğallığı vermesinde. babası eşyalara artık ihtiyaçları olmadığını söylediğinde çocuğun onca yaşadıklarından sonra hayır diye bağırması beni çok etkiledi. sonunda her şeye rağmen böyle bir sonla bitmesi çok güzeldi.