Dexter

İzleyiciyi ahlaki bir labirentin ortasına atıyor çünkü başrolde bir seri katil var ama bu katilin kurbanları “hak edenler”. Bu durum seni sürekli vicdanla, adaletle ve intikamla yüzleştiriyor. Dexter Morgan’ın gündüzleri adli tıp uzmanı olup geceleri kendi adaletini dağıtması, neredeyse bir süper kahraman anlatısı gibi ilerliyor ama içinde sürekli kan ve karanlık var.

Dizinin en vurucu tarafı, Dexter’ın kendi iç sesi. Soğuk, mesafeli ama aynı zamanda çok dürüst. Aslında bir canavarı izliyoruz ama onun da sevilmek, kabul edilmek gibi çok insani arzuları var. Bu çelişki, karakteri hem rahatsız edici hem de çok etkileyici kılıyor.

Son sezonları biraz eleştiri aldı, bazı noktalarda dizi kendini tekrar etti ama ilk birkaç sezon gerçekten çok güçlü. Özellikle Trinity Killer sezonu bence zirvesi. Dizinin finali tartışmalıydı ama karakterin iç dünyasını düşündüğünde, o sona da yakıştı diyebilirim.

Dexter, iyilik ve kötülük arasındaki sınırın bazen ne kadar bulanık olabileceğini gösteren, rahatsız edici ama düşündüren bir hikaye. Eğer insan doğasının karanlık tarafıyla yüzleşmeye hazırsan, içine çeker ve kolay kolay bırakmaz.

Yıllar önce 4. sezona kadar severek izlemiştim. Tekrar karşıma çıkınca baştan başladım ve an itibariyle bitirme fırsatı buldum. İkinci kez izleyen biri olarak bolca mantık hatası bulsam da genel olarak kurgu ve karakterler açısından mükemmel bir dizi.
Her dizide olduğu gibi bir yerden sonra senaryo artık kendini tekrarlamaya başlıyor ve seyirciyi çekmek için olayları 180 derece çeviriyorlar.
Maalesef 5. sezondan sonra aynı akıbet karşımıza çıkıyor; gizem ortadan kalkıyor ve duygusal iniş-çıkışlar, inanç, aşk gibi unsarları katmaya çalışıyorlar. Bundan dolayı özellikle final sezonu tatmin edici gelmedi.
Bütüne bakınca Dexter da benim favori dizilerim arasında kendine yer etti. 8,5/10