Aile

bu ikiliden fenomenlik çıkmadı çıkamadı.birşey var ekrandan seyirciye geçen. aralarında ki duvarlar mı yoksa sınırlar mı? o sözde hoyrat aşk bir türlü diziyi sürükleyemedi.
Dört gözle,büyük bir merakla ve hasretle "İstanbul için Son Çağrı" filmini bekliyorum.işte bu dizide olmayan ama o ikilide olan çok önemli birşey var ve bizi yanyana gördüğümüzde bile etkiliyor. "iki kişi arasında birbirlerine bakarken açığa çıkan,etraflarını saran ve bunu bize bile hissettiren elektrik"

birşey var tam olmayan,seyirciye geçemeyen,hissedilemeyen. ne karaktere üzülebiliyorsun ne de sevinebiliyorsun duygu geçişlerinde detaylara yer verilmediği için seyirci hikayeye dahil olamıyor.herşey havada kalıyor bu dizide. böyle bir kadro tekrar bir araya gelebilir mi sanmam ama bu hikaye bu oyuncular için fazla sönük ve sığ.

Birde önceki yorumuma ek olarak Nejat işler keşke başrolde olsaymış ve Kıvanç Tatlıtuğ da dışlanmış kardeş olsaymış. Sanki roller biraz yanlış dağıtılmış gibi.

Türk filmi yada dizilerinde başrol kahramanı peygamber muamelesi görür. Yani her kes adama Aslanım der ,adam herkesi döver, anne en çok bu adamı sever. Kızlar bu adamın peşinden koşar. Başroldeki kadınsa çok iffetlidir. Erkekler bu kadına hucum eder ama en yakışıklıyı kadın kapar ve yine her mücadelede başarı kazanır. Bu durum izleyicide hadi lan etkisi yaratıyor. Oysaki başroldeki kahraman dayak yese aşık olsa ama karşılık göremese biraz daha izleyene doğal gelir. Aile dizizsinde Aslan karakteri bana çok itici geldi. Oysa Kelebeğin Rüyasında Kıvanç Tatlıtuğun karakteri çok sıcak ve içten gelmişti.

Kısa zamanda final yapar, demedi demeyin.
Buraya da yazıyorum.