Euphoria

Başlangıçta ergen dizisi gibiydi ama ilerledikçe öyle olmadığını gördüm. Bu tarz dizilere göre sert ve derin. Her karakterin hikayesine de girmeye çabalamışlar. Lexi biraz gölgede kalmıştı. Hatta ikinci sezonun ilk birkaç bölümüne kadar Lexi'nin sadece adını biliyordum. İkinci sezon onu da derinleştirdiler. Ön yargılı olduğum Zendaya'yı bu diziyle birlikte sempatik buldum ve iyi oyuncu olduğunu düşünüyorum. Bazı bölümlerde ne anlatıyor çok odaklanamadığım oldu. Tempolu bir dizi olduğu söylenemez. Karakterlerin hiçbiri için iyi ya da kötü diyemem. Lexi iyi bir kız gibi, diğer karakterler oldukça gri. Tartışmasız iki kaliteli durum var. Biri müzik kullanımı çok başarılı. Diğeri de görsellik olarak çok tatmin edici bir dizi. Mide bulandırıcı ve "o kadar da değildir" diyebileceğim sahneler var. Ama "o kadar" ise gerçekten çarpıcı ve üzücü. İyi ki Netflix dizisi değil.

Dizinin 2. sezonu 8 bölüm ve 1'er saatlik bölümlerden oluşuyor. Kendine has uçuk kaçık tiplerden oluşan bir dizi olsa da ben bu dizinin verdiği hissiyatı seviyorum ya. Aynı hayat gibi: Biraz kendin gibi yaşamak, biraz da ikili hayatlar sürmek gibi karmaşalar... İtiraflar ve backgroundlar sağlamdı. Kişisel hikayelerin derinliği de hiç azımsanacak cinsten değildi. Öyle yada böyle beni bir şekilde ekrana bağlamayı başarıyor. Tek isyanım şu Zendaya'ya olacak: Zendaya'nın dizi boyunca uyuşmuş şekilde gezen suratı o kadar sinir bozucu ki, durmadan sorun çıkaran kişiliği beni ayar ediyor. Hadi bakalım, dizinin yakışıklısı Jacop Elordi' yi geleceğin Superman'i olarak görebilecek miyiz.

Diziden bir iki beğendiğim söz;

Bir kişinin "boşluğuma denk geldi" dediği an'lardan biri: "Çünkü bana yanlış zamanda doğru miktarda ilgi vermişti."
Hatalarla dolu bir hayata dair: "Dileyecek çok fazla özrüm var. Ama pek fazla affetme hakkım yok."
10/7.5