Hayatını Yaşamak

Anna Karina'nın karakteristik olarak harikalar yarattığı filmdir. Ayakları üzerinde durmaya çalışan bir kadını canlandırır. Karakterle birlikte aslında öykü içerisinde seyirci de sürüklenir. Boşluk hissi, hayata dair sorulan sorular ve çıkarımlar filmin genelini etkiler. Bir kadının yavaşça fahişe oluş gidişatı Luis Bunuel'in, Belle de Jour eseri gibidir. Ancak büyük fark vardır ki; o da Nana'nın 'merak' duygusu içerisinde bu dünyaya girmemesidir. Maddi sıkıntıların odağında ilerleyen, erken yaşında çocuğu olan kadının hayatın içinde savrulmasının etkisidir onun yaşadıkları.

Film 12 bölüme ayrılmıştır. Hikayeye her girişte temel olan unsurlardan başlıklar atılarak sahne öncesi seyirciyi hazırlar bir nevi. Bulvarları, kaldırımları göstermek film adına adeta klasiktir. Bazen konuşan karakter üzerine değil, dinleyen karakterin mimiklerine odaklanır. Anna Karina'nın bakışlarından yararlanıp, direkt olarak kamera odağına bakış atılmasının sağlanması alışkanlık haline gelmiştir. Kendi kendinize 'şimdi bu eşsiz kadın bana mı bakıyor' sorusunu sordurması, ne denli iyi bir fikir olduğunun kanıtı. Raoul Coutard'ın ne kadar büyük sinematografi ustası olduğunu görmek için ender örneklerdendir. O dönem Fransa'nın yatak altı furyasını kurallarıyla, üslubuyla ciddi olarak bilgilendirdiği kısımla da göze çarpar. Sahnelerinin üzerine düşürdürmesiyle de farklıdır. Bol bol düşündürür, insanı felsefe yapmaya zorlar. Bir kadının sosyal hayat tarafından ezilişini de usulca gösterdiği için acıklıdır aslında. İnsanın zorunluluk çerçevesinde istemediği, katlanmak zorunda olduğu insanlarla birlikte olması imkansız. Kadın merkezli ilerleyişiyle de 'kadın' figürünü anlamaya çalışıyorsunuz.

Zirve noktası ise Nana karakterinin Dreyer'in, La passion de Jeanne d'Arc filmini izleyip gözyaşı döktüğü sahnedir. İki filmde de 'arayış' vardır.

- Ne kadar çok konuşursak, kelimeler de anlamlarını o kadar yitiriyor. 9/10

''Bugüne kadar hiç aşık olduğu şeyin ne olduğunu bilen birine rastladın mı ?
Hayır yirmili yaşlarda bunu bilemezsin. Yaptığın tek şey, keyfi seçimlerde bulunmaktır. Seviyorum kelimesi çoğu zaman fütursuzca sarf edilir. Neyi sevdiğinden emin olmak için ihtiyacın olan tek şey, olgunluktur. Doğruyu aramak ! İşte yaşamın gerçeği budur. Ve aşk eğer gerçekse, ancak o zaman bir çözüm olur.'' diyor Godard filmin sonlarına doğdu.Ne de güzel diyor.Film süresinin kısa olmasına rağmen bazılarımızı sıkmayı başarabilir.Senaryo ve ana karakterin oyunculuğu olarak yerinde bulsam da bu filmi yeterince beğenmeme etken olamadı maalesef.Yine de verdiği mesaj ve farklı bir yönetmen tekniğine şahit olmak bakımından izlemeye değer buluyorum.Puanım 6.5/10