Bebek Mavisi

öncelikle bu yönetmenlerin daha önce işi yok. oyuncuların doğru düzgün başka işi yok. ve bu bir video filmi. bu kadar sözde negatif şey varken o kadar iyi bir şey çıkmış ki ortaya. hani tamamen vaktimi öldürmek için açtığım, adeta kötü olacağından emin olduğum bir filmdi. fakat öyle şaşırttı ki. oyunculuklar çok başarılı, yönetmenlerin ilk işleri olduğu için başarılı bir de vizyon filmi değil bunu belirtmekte büyük fayda var. filmin atmosferi başarılı bir şekilde oluşturulmuş, ilgimi çeken şey görüntü yönetmeni 1 değil 2 değil tam 3 tane! yönetmenler de 2 kişi falan, gerçekten ilginç! oyuncular nasıl bu filmden sonra parlamamış anlayamadım özellikle en büyük çocuğu oynayan çocuk müthiş. supernatural'e dean'in çocukluğunu oynamaya atanmış daha da bir şey yapamamış bu beni şaşırttı yani. bunun haricinde gerilimi bile fena değil. ayrıca hikayenin gerçek olması beni şaşırtmadı ve olabileceğini düşünüyorum çünkü gerçekten böyle bir hastalık var. ve bu film çok güzel yansıtmış bence, sadece bir eleştirim var ki o da efsane olmasnı engellemiş filmin. psikolojik öğeler daha çok öne çıkarılmalıydı ve daha da iyi halisünasyonlar görebilirdi. evet ilk başta gördü ama sonrasında devamı gelmedi ki bu filmi bir tık geri duruma düşürdü, ama düşünmeden izleyebilirsiniz.

İlk olarak kötü yanlarından başlıyım:
Filmin ilk başlangıç dakikaları çok sıkıcı kapatmamak için zor dayandım. İkinci olarak sonunda ne olup bittiğini söyleyen bir şey yok. Ya da sonu bir yere bağlanmıyor.

İyi yanları:
Gerçek bir hikayeden uyarlama olduğu için merakla izliyorsunuz. Ve sonunda da baba öyle bir tavır sergiliyor ki şaşıp kalıyorsunuz gerçekliğine. Bu kadar gerçek midir tartışılır. "Bebek Mavisi" yani "Baby Blues" bir hastalık araştırabilirsiniz. Bebek doğuran kadının saldırganlaşması. Beni film hayretler içinde bıraktı. Sonunu bir yere bağlamamalarını nsebbei herhalde kişilerin hala hayatta oluşundan. Filmin sonunda bir yazı geçselerdi ya da Korku seansındaki gibi fotoğraf koysalardı. 10 üzerinden 9u alırdı. Ama şimdi büyük bir beklentiyle izleyip sonunu böyle görünce "Bu muydu yani" diyebilirsiniz o yüzden beklentinizi düşük tutun. İzlenir. 6/10

Açıkcası filmin gerçek bir olaydan alıntı olması beni rahatsız etmedi filmi izleyene kadar çünkü depresyonun kendi içerisinde birden fazla level'i var film hangi klinik durumu kapsıyor bilemediği için izleyici , film sadece fragman veya özetle fazla dokunamıyor ama film başladıktan sonraki evrede, Anne rolündeki kadın vucudumda ki kanın çekilmesine sebep oldu.Neden? Film korkunç mu ? -Hayır , Dudak mı uçuklatan bir kurgusu var ? - Hayır. Bütün filmi götüren sadece kadının suratındaki ifade.Kadın oluşmaya başlayan psikopatlık evresini yüzüne yansıtamasaydı eğer film kesinlikle vasat derdim çünkü filmin bazı noktaları çok saçma sapan bir hale getiriyor tüm olayın oluşturduğu etkiyi.Filmin son sahnesinde babanın oğluna verdiği 'Anneni geri çıkaralım' tepkisi tüm filmin özelliğini yok etti.3 çocugu öldürülmüş baba için fazlasıyla rahat hatta extra large bir karakterdi,yazılmaması gereken bir baba figürüydü benim için çünkü bütün film boyunca insanlara ebeveynsel açıdan dokunup,cocuklar üzerinden katliam fikri veriyorlar ve yaşın kaç olursa olsun,anne baba iç güdüsüne bürünerek izlediğin filmin son sahnesinin gayet masum bir ifadeyle 'çıkaralım,annen isteyerek yapmadı' ile bitmesi filmde vermeye çalıştıkları yarım yamalak mesajıda mahvetti.Hele ki anneye verilen doğurganlık lüksünün finalde yeniden vurgulanması 2sinin geleceğininin mesajını versede, baba karakterine yazılan diyalogla senaryonun ölümü gerçekleşti.Filmin oynadığı tek nokta anne baba olmanın duygusu ama bunun mantıksal bir ideadan yoksun olarak finalde ufacık cocuga sunulan bir teklif haline gelmesi filmdi gömdü çünkü baba bariz derecede minicik cocuguna 'Annen onları öldürdü, senide ve muhtemelen doğacak kardeşinide öldürecek hadi bir şans daha verelim çünkü ben anneni geri istiyorum kaybettiğim çocukların önemi yok' dedi.Ebeveynliğin üstüne oynayan film için böyle bir baba tavrı - Berbat