Üsküdar'a Giderken

Fedakar bir ev kadını olan anne, hayalperest ve keyfine düşkün bir aşçı olan baba ve onların zaman zaman tatlı, zaman zaman can sıkıcı çekişmeleri arasında büyümüş iki çocuk… “Üsküdar’a Giderken”in asıl kahramanları onlardır. Büyük kardeş Ayşe, başından mutsuz bir evlilik geçmiş, annesi ile yaşayan, otuzlu yaşlarında genç bir kadındır. Annesi tarafından sık sık ”babasının kızı” olarak nitelendirilmesine rağmen git gide annesine benzemektedir. Öte yandan Anne, yaşlandıkça yeni huylar edinmekte, en yakınındakileri dahi şaşırtmaktadır. Türlü borçlar, sıkıntılar ve sahip oldukları restoran’ın iflasının ardından aile bireyleri birbirinden kopmuş, aynı evin içinde yaşayan yabancılar olup çıkmışlardır. Kötü giden günler, küçük kardeş Erdem’in eğitim almak üzere gittiği İngiltere’den dönmesi ile bitecektir. Her ne kadar diğer insanlar tarafından ”anasının kuzusu” olarak tanımlansa da, Erdem içten içe babasına benzeyen, 26 yaşında, hala çocuk kalabilmiş bir hayalperesttir. Ailesinden sakladığı en büyük sırrı yemek yapmaya karşı duyduğu büyük tutku olan Erdem’in bu sırrı pek yakında açığa çıkacaktır. Kimsenin öğrenemeyeceği sır ise Erdem’in hayallerinde yaşayan ve ona bazen yol gösteren bazen sadece olayları izlemekle yetinen babasıdır. Erdem şöyle der: ”Bu bizim tekrar bir aile olmamızın hikayesi” ve hikaye başlar. Hikaye boyunca olaylar ile birlikte karakterler de gelişecektir. Tekrar bir aile olma süreci boyunca, kendi zayıflıklarını, korkularını, hayal kırıklıklarını geride bırakacak ve birbirlerinden güç olarak mutlu olmayı öğreneceklerdir. Bu süreçte onların yanına yer alıp, hayatlarını renklendiren dostları da mevcuttur. Erdem’in süt kardeşi Oğuz, yıllardan beri aile ile birlikte çalışan, artık aileden biri sayılan müzmin bekar Yavuz, yıllar sonra çıkıp gelen Asuman hala ve kızı Leyla. Bu hikaye onların tekrar büyük ve mutlu bir aile olmalarının hikayesidir.. ....