Bitmeyen Balayı

Şahane bir kara-film. Welles baroku denen emsalsiz anlatımın zirvelerinde dolaşan bir film Touch Of Evil. Polisiye türünün en iyi örneklerinden ve sinema tarihinin en ilginç filmlerinden biri. Orson Welles dehasını yönetmen olarak, yeteneğini de aktör olarak paylaşıyor yine bizlerle. Filmin içindeki entrika bile seyirciyi içine çekmek için yeterli. Suç, günah, erdem gibi unsurlar üzerine filozofça göndermeler içeren hikayesi bilinen iyi-kötü çakışmasına yeni açılımlar, yeni anlamlar yüklüyor. Filmin işleyişi devamlı gerilim, tedirginlik gibi duygular oluşturacak şekilde, biçimsel bir zenginlik var filmin yapısında. Filmin içine girmem yaklaşık yarım saati buldu ancak o saniyeden sonra da bir daha çıkamadım. Sürükleyici konusu, radikal çekimleri, müzikleri ve muhteşem oyuncu performanslarından güç alıyor film. Welles'i biraz tanıyanlar onun bazı sembolik çekimlerini, sinema tarihinde onun imzası haline gelmiş kamera açılarını, yaklaşıp uzaklaşmaları hemen fark edeceklerdir. Charlton Heston dediğimizde aklımıza ilk olarak o büyük epik filmler gelir, ancak bu kara-filmde de usta aktör harikalar yaratıyor. Vargas karakteri uzun boyuyla, bıyığıyla ve kişiliği ile sinemada hep hatırlanacak karakterlerden biri. Başrol kadında hepimizin Psycho ile hatırlayacağı Janet Leigh var. Kendisine pek iş düşmüyor ancak yine de rolünün hakkını veriyor sonuna kadar. Ve tabii ki Hank Quinlan yine sinema tarihine geçmiş bir karakter, Orson Welles tek kelimeyle muhteşem. Filmin finaline doğru yaşananlardan sonra artık her şeyin değişeceğini ve bildiğimiz klasik pişmanlık finallerinden birine şahit olacağımızı zannederken, kötümser hava ve bencillik hala devam ediyor. Enfes bir Welles başyapıtı. Açılış sekansının özgün niteliklere sahip olmasıyla, nefis kurgusuyla, kamera ustalığıyla, ışık kullanımıyla ve tabi ki dev oyuncu kadrosuyla izlenmeyi hak eden bir film.