Kirli Para

Al Pacino, 1996'dan beri çektigi, finansal ve eleştirel bakımdan başarılı olan filmlerin çoğunda (seyircinin filmin başından sonuna takip ettiği ana karakter olarak) başrol oynamadı. Fakat buna rağmen, kariyerinin en unutulmaz performanslarına imza atmayı başardı. İlk bakışta mükemmel gibi görünen, Köstebek ve Şeytan'ın Avukatı Çaylak ve City Hall filmlerini de katarsak, Pacino, güçlü, tutkulu, fakat aynı zamanda vahşi ve yolsuz akıl hocası şablonunu kendine o kadar mükemmel bir biçimde oturttu ki, yukarıda bahsettiğim filmler nerede ise kendine ait bir film türüne dönüşmeye başladı. Bu türün son örneklerinden olan Kirli Para ise, ucuz heyecanlara yer vermeyen, hırs ve güç aşkı temalarını düzeyli bir biçimde inceleyen, gayet başarılı bir ahlak masalı.Abrams'ın şirketinde çalışmaya başlayalı bir kaç hafta olmadan Brandon, kendini Abrams'ın altın yumurtlayan tavuğu konumunda bulur. Tahmin ettiği bütün maçların sonuçları doğru çıkmakla kalmaz, Brandon ayrıca gösterdiği hırs ve karizma ile kendisini Abrams'ın ve Abrams'ın güzel karısı Toni'nin partiler ve tutumsuz, gereksiz harcamalar ile dolu sosyal dünyasının tam ortasında bulur. Abrams Brandon'dan o kadar etkilenmiştir ki, onu kendi oğlu yerine koyarak, emekli olduktan sonra şirketi Brandon'a bırakmayı planlar. Herşey Brandon için mükemmel bir biçimde ilerlemektedir. Fakat bir gün, maç tahminleri yanlış çıkar ve Brandon milyonlarca insana bir sürü para kaybettirir..
filmlere bir parazit gibi yapışan, ölüm tehditleri, silahlı çatışmalar ve dramatik bir zirve ile sonuçlanan, tahmin edilebilir bir anlatım tarzına sahip olmaması film, içerdiği temaları katmanlı bir biçimde inceleyerek, gücün insanlar için anlamını, ve ardında getirdiği sonuçların üzerine gidip hırs ve istek, öfori ile mutluluk arasındaki farkı tanımlamaya çalışıyor. İlk bakışta mükemmel gibi görünen, fakat biraz dibine gittiğinizde güvensizlik, sahtekarlık ve bağımlılıklarla dolu, tatminsiz bir dünyayı, bazen biraz fazla didaktik ve melodramatik olsa da, korkusuzca gözlerimizin önüne sürüyor.fakat biraz dibine gittiğinizde güvensizlik, sahtekarlık ve bağımlılıklarla dolu, tatminsiz bir dünyayı, bazen biraz fazla didaktik ve melodramatik olsa da, korkusuzca gözlerimizin önüne sürüyor.